Welkom?

Welkom bij Red Light District Amsterdam.

Om maar gelijk bepaalde personen uit een droom te helpen, en hun broek gesloten te houden, dit is geen blog over de Rosse Buurt van Amsterdam. Op deze blog zullen ook geen naaktfoto's te vinden zijn. De naam Red Light District is gekozen omdat ik daar in de buurt gewoond heb en er zeer regelmatig te vinden was.

Op deze weblog schrijf ik verhaaltjes uit mijn leven. Zoals mijn, volgens anderen, hilarische telefoongesprekken, mijn wel bekende manier van reizen en mijn kijk op de wereld en het nieuws. En verhalen die in het werk zijn voorgekomen, want ook daar heb ik het een en ander meegemaakt.

Er zijn ook drie gastschrijvers:

Skreewert: Een zwart/witte kater en een dondersteen tot in het puntje van zijn staart.
Scary: Een grijs gemêleerde kater, erg bang, maar hij doet zijn best om dat te overwinnen.
Mikey: Een Jack Russell die denkt dat hij een hond is.
Hun verhalen zijn te lezen in “De Wereld Van Skreewert”.




vrijdag 20 juli 2012

De rode lamp


Op een dag liep ik naar mijn stamkroeg op de Wallen. Ik hoorde een deur opengaan van een peeskamertje en dat mijn naam werd geroepen.
Het was geen vrouwenstem die mij riep . . .
Het was een mannenstem . . .
Doorgaans zijn het vrouwtjes die de deur open doen en roepen . . .
Een man heb ik dat nog nooit horen doen . . .
Ik draaide me om naar waar de stem vandaan kwam . . .
En zag een man staan . . .
De man wenkte me . . .
Even twijfelde ik of ik er wel heen zou lopen . . .

Maar deze man was een pooier van verschillende dames in dit pand en een kaartmaatje in de stamkroeg.
Hij wilde graag weten of ik handig was. Ik begon mij af te vragen wat hij nu van mij zou willen.
Als één van zijn dames dit nu vroeg . . .

Het bleek om een welbekende rode lamp te gaan die buiten hangen. De lamp deed het niet, ook niet na het vernieuwen van het lampje.
Nu was het nog niet zo erg, maar over een paar uur zou het donker zijn en dan moet hij het weer doen. Ik vertelde hem dat ik best wel handig was en dat ik wel even zou kijken.

Maar zonder gereedschap is het een lastig klusje, dus ben ik eerst even naar huis gegaan om wat gereedschap te halen en na een uurtje stond ik buiten op de trap naar een gedoofde rode lamp te kijken. Alles in de lamp was goed, er stond ook geen water in. Het euvel moest dus ergens binnen zijn.
Nadat mij was gewezen welke schakelaar de lamp moest bedienen, had ik het euvel snel gevonden. De schakelaar was stuk gegaan en zou vervangen moeten worden.
De man gaf mij geld mee en ik kon een andere schakelaar gaan kopen. Korte tijd later werkte de lamp weer en kon ik mijn weg vervolgen naar mijn stamkroeg.

Ik wilde niet lang blijven, want ik was eigenlijk onderweg naar de bioscoop. Maar ik wilde nog even wat eten voor de film begon.
De man kwam even later ook binnen en bedankte me uitbundig voor het vervangen van de schakelaar. Hij bood aan om mijn rekening te betalen vandaag.
Dat was niet tegen dovemansoren gezegd . . .
De film werd niks meer . .




2 opmerkingen:

  1. Leuk filmpje, niet alleen het dansen maar ook het publiek die zo verwonderd staan te kijken

    BeantwoordenVerwijderen
  2. mooie verhalen heb jij en een leuke site, toevallig kwam ik ook dit tegen wat ook over de wallen gaat: www.camsterdamn.com ik vind het super tof gedaan misschien kun je er een stuk over schrijven zelfs

    BeantwoordenVerwijderen